Buiten spelen
Door: Daphne Willems
Blijf op de hoogte en volg Daphne
29 Maart 2018 | Brazilië, Brasilia
Yes! Na een kleine vier reisweken, waarin vijf workshops en het WereldWaterForum, ga ik weer even naar buiten. Hoe nuttig, gezellig en enerverend mijn werkoverleggen stuk voor stuk ook zijn, van teveel binnen zitten word ik gaar. Bovendien raakt in sommige Latijnse vergaderzalen mijn hoofd bijna het plafond; ik heb ruimte nodig!
Vier uur rijden ten noorden van de stad Brasilia ligt Chapada dos Veadeiros, een groot plateau bedekt met Cerrado vegetatie. In mijn eerste WNF- blog (2014) schreef ik al over deze boom- en struikrijke savanne. Cerrado betekent ‘gesloten’, en dat is het; een heel ander landschap dan de open Afrikaanse savanne. Het is een bijzonder systeem, met een soort sponzige steen- en veenbodem die regenwater vasthoudt. Het regent er veel in relatief korte tijd; daarna is het maandenlang droog en heet. Een lastig klimaat, en juist op zulke plekken vind je altijd de mooiste trucjes van de natuur.
We wandelen urenlang. Federico, een lokale natuurgids vertelt over de aanpassingen van planten en dieren aan het klimaat. In de droge periode onweert het veel, met stevige bosbranden tot gevolg. Iedere plant heeft hiertoe een overlevingsstrategie. De een laat zijn dode bladeren niet vallen, maar houdt ze vast en laat er bovendien een laagje olie op ontstaan: garantie voor een snelle fik, waarna het vuur vlot verder raast en de kern van de plant niet raakt. Veel planten hebben een uitgebreid ondergronds deel: wanneer het vuur bovengronds laait, wacht de kern veilig beschermd onder de aarde. Enkele dagen na de brand steken de eerste sprieten dan al weer boven de grond uit. Ook een dikke kurkbast beschermt tegen de hitte. Mijn favoriet is een bloem die we de popcorn-plopper dopen: bij grote hitte schieten de zaden alle kanten uit. Deze manier van zaadverspreiding kende ik nog niet! Bosbrand als je vriend in plaats van je vijand; hoe uitgekookt!
Tijdens de wandeling stoppen we enkele malen om te zwemmen; de Cerrado heeft ook mooie watervallen. Heerlijk verfrissend na de warme, stoffige wandeling. Mijn reisgenoten zijn WWF-collega’s uit zes verschillende landen, maar zwem-lust blijkt een universele lol te zijn. Spetterpret! Ik realiseer me ineens dat dit uitje stiekem een verdraaid goede teambuilding is.
En dan zit het erop, ik ga naar huis. Mijn nieuwe kennis en inzichten van de afgelopen weken uitwerken, de nieuw opgedane contacten verdiepen, even goed bijslapen en lekker thuis zijn. Met een door de Cerrado opgefrist hoofd stap ik vanavond het vliegtuig in.
Vier uur rijden ten noorden van de stad Brasilia ligt Chapada dos Veadeiros, een groot plateau bedekt met Cerrado vegetatie. In mijn eerste WNF- blog (2014) schreef ik al over deze boom- en struikrijke savanne. Cerrado betekent ‘gesloten’, en dat is het; een heel ander landschap dan de open Afrikaanse savanne. Het is een bijzonder systeem, met een soort sponzige steen- en veenbodem die regenwater vasthoudt. Het regent er veel in relatief korte tijd; daarna is het maandenlang droog en heet. Een lastig klimaat, en juist op zulke plekken vind je altijd de mooiste trucjes van de natuur.
We wandelen urenlang. Federico, een lokale natuurgids vertelt over de aanpassingen van planten en dieren aan het klimaat. In de droge periode onweert het veel, met stevige bosbranden tot gevolg. Iedere plant heeft hiertoe een overlevingsstrategie. De een laat zijn dode bladeren niet vallen, maar houdt ze vast en laat er bovendien een laagje olie op ontstaan: garantie voor een snelle fik, waarna het vuur vlot verder raast en de kern van de plant niet raakt. Veel planten hebben een uitgebreid ondergronds deel: wanneer het vuur bovengronds laait, wacht de kern veilig beschermd onder de aarde. Enkele dagen na de brand steken de eerste sprieten dan al weer boven de grond uit. Ook een dikke kurkbast beschermt tegen de hitte. Mijn favoriet is een bloem die we de popcorn-plopper dopen: bij grote hitte schieten de zaden alle kanten uit. Deze manier van zaadverspreiding kende ik nog niet! Bosbrand als je vriend in plaats van je vijand; hoe uitgekookt!
Tijdens de wandeling stoppen we enkele malen om te zwemmen; de Cerrado heeft ook mooie watervallen. Heerlijk verfrissend na de warme, stoffige wandeling. Mijn reisgenoten zijn WWF-collega’s uit zes verschillende landen, maar zwem-lust blijkt een universele lol te zijn. Spetterpret! Ik realiseer me ineens dat dit uitje stiekem een verdraaid goede teambuilding is.
En dan zit het erop, ik ga naar huis. Mijn nieuwe kennis en inzichten van de afgelopen weken uitwerken, de nieuw opgedane contacten verdiepen, even goed bijslapen en lekker thuis zijn. Met een door de Cerrado opgefrist hoofd stap ik vanavond het vliegtuig in.
-
29 Maart 2018 - 13:34
Siebrig:
Lieve Daf,
Wat een intense reis heb je weer gemaakt. Iedere keer maak je de wereld weer een beetje beter!
Heerlijk ook, om zo over je schouder, mee te kunnen reizen.
Voor nu weer even bijkomen in het ook mooie Nederland.
Liefs, sieb -
29 Maart 2018 - 15:11
Karin :
Wow Daphne, wat een heerlijke korte ontspanning. Goede reis en ben weer benieuwd naar je verhalen hier in Zeist. Eerst weer effe landen.... -
29 Maart 2018 - 20:36
YvonneW:
lieve Daphne,
Mooi dat je me deelgenoot maakt van je bijzondere avonturen. Goede thuisreis en dan alles laten bezinken en bijkomen.
hoop je gauw weer te zien.
knuffel -
01 April 2018 - 20:29
Molleke:
ha Daphne,
terwijl ik deze blog lees, waarin je na intensieve weken ineens mag buiten spelen, wandelen en zwemmen, kijk ik op NPO 2 naar een de tv serie over de rug van de Andes en kan me dan een beetje indenken hoe je geniet van Z Amerika met prachtige natuur en bijzondere mensen en gewoontes. de Indianen hebben hierin ook een belangrijke rol. een positieve rol voor bosbranden is geheel nieuw voor mij ! je komt verfrist terug naar Nederland. welkom ook weer thuis. liefs Molleke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
