Van Itaipú naar Iguazú: de kracht van water
Door: Daphne Willems
Blijf op de hoogte en volg Daphne
11 Maart 2018 | Paraguay, Ciudad del Este
Waterkracht: Itaipú
Onder de indruk kijk ik omhoog. Het is een imposant gezicht: het water golft naar beneden met een luide, suizende ruis als van de zee. Itaipú betekent in de taal van het Guaraní volk ‘de zingende steen’. Ik hoor het. Het is indrukwekkend, het is groots, maar mijn hart huilt; de tranen staan me zelfs in de ogen.
Ik sta onder de Itaipú dam op de grens tussen Paraguay en Brazilië, de dam met de hoogste hydro-energie opbrengst ter wereld. Ik wéét dat hij 75% van alle energie voor het hele land Paraguay levert en 15% van dat van Brazilië. Ik wéét hoe immens veel CO2 uitstoot dat scheelt, hoeveel tonnen aardolie, et cetera; al die duizelingwekkende getallen zijn genoemd in de promotiefilm. En ik snap dat deze energie substantieel bijdraagt aan de ontwikkeling van de regio.
Maar dat is ratio. Mijn gevoel kan niets met deze cijfers. Mijn groenblauwe hart ziet een gebroken rivier. Niet meer in staat haar eigen weg te zoeken, haar oevers te overstromen, haar beddingen droog te laten vallen al naar gelang het weer. Niet meer in staat de reizende trekvis stroomopwaarts te laten zwemmen, noch om zand en klei te verspreiden over de overstromingsvlakte. Wij hebben haar opgeofferd, de rivier Paraná. Een bewust offer, een bewuste keuze. Maar niet de mijne.
De kracht van water: Iguazú
Hoe anders voel ik me de volgende dag! Diep onder de indruk kijk ik wederom omhoog. Het is een majestueus gezicht en dito geluid: het water stort zich van de rotsen naar beneden. Ik voel ontzag. Mijn hart juicht, en weer staan de tranen me in de ogen. Maar nu van vreugde: wat een schoonheid, wat een kracht! Ik sta onder de watervallen van Iguazú, op de grens tussen Brazilië en Argentinië in de rivier Iguazú, een zijrivier van de eerdergenoemde Paraná. Iguazú betekent in het Guaraní Het Grote Water. En dat is het.
Dit is waar ik energie van krijg, ik voel me rijk. Even later, bovenóp de watervallen lijkt het of de wereld ophoudt: la garganta del diabolo (de duivelskeel) slokt de hele rivier op. Verderop, het panorama overziend, besef ik pas goed hoe uitgestrekt deze waterval is: meer dan twee km breed. Urenlang loop ik rond, ontdek steeds weer nieuwe sub-watervallen, nieuwe vormen, nieuwe perspectieven, nieuwe geluiden. De geur van het vochtige bos om me heen, de nevel op mijn huid. Ik krijg er geen genoeg van. Ik zou hier willen wonen, als de roetgierzwaluw die als een acrobaat tussen het vallende water doorschiet op weg naar zijn nest achter de watermuur.
Dat was een emotioneel weekend, hier op werkreis in Paraguay. Over de vergaderingen zelf volgt meer in mijn volgende blogs. Ik ben in ieder geval helemaal opgeladen voor een serie productieve weken!
Onder de indruk kijk ik omhoog. Het is een imposant gezicht: het water golft naar beneden met een luide, suizende ruis als van de zee. Itaipú betekent in de taal van het Guaraní volk ‘de zingende steen’. Ik hoor het. Het is indrukwekkend, het is groots, maar mijn hart huilt; de tranen staan me zelfs in de ogen.
Ik sta onder de Itaipú dam op de grens tussen Paraguay en Brazilië, de dam met de hoogste hydro-energie opbrengst ter wereld. Ik wéét dat hij 75% van alle energie voor het hele land Paraguay levert en 15% van dat van Brazilië. Ik wéét hoe immens veel CO2 uitstoot dat scheelt, hoeveel tonnen aardolie, et cetera; al die duizelingwekkende getallen zijn genoemd in de promotiefilm. En ik snap dat deze energie substantieel bijdraagt aan de ontwikkeling van de regio.
Maar dat is ratio. Mijn gevoel kan niets met deze cijfers. Mijn groenblauwe hart ziet een gebroken rivier. Niet meer in staat haar eigen weg te zoeken, haar oevers te overstromen, haar beddingen droog te laten vallen al naar gelang het weer. Niet meer in staat de reizende trekvis stroomopwaarts te laten zwemmen, noch om zand en klei te verspreiden over de overstromingsvlakte. Wij hebben haar opgeofferd, de rivier Paraná. Een bewust offer, een bewuste keuze. Maar niet de mijne.
De kracht van water: Iguazú
Hoe anders voel ik me de volgende dag! Diep onder de indruk kijk ik wederom omhoog. Het is een majestueus gezicht en dito geluid: het water stort zich van de rotsen naar beneden. Ik voel ontzag. Mijn hart juicht, en weer staan de tranen me in de ogen. Maar nu van vreugde: wat een schoonheid, wat een kracht! Ik sta onder de watervallen van Iguazú, op de grens tussen Brazilië en Argentinië in de rivier Iguazú, een zijrivier van de eerdergenoemde Paraná. Iguazú betekent in het Guaraní Het Grote Water. En dat is het.
Dit is waar ik energie van krijg, ik voel me rijk. Even later, bovenóp de watervallen lijkt het of de wereld ophoudt: la garganta del diabolo (de duivelskeel) slokt de hele rivier op. Verderop, het panorama overziend, besef ik pas goed hoe uitgestrekt deze waterval is: meer dan twee km breed. Urenlang loop ik rond, ontdek steeds weer nieuwe sub-watervallen, nieuwe vormen, nieuwe perspectieven, nieuwe geluiden. De geur van het vochtige bos om me heen, de nevel op mijn huid. Ik krijg er geen genoeg van. Ik zou hier willen wonen, als de roetgierzwaluw die als een acrobaat tussen het vallende water doorschiet op weg naar zijn nest achter de watermuur.
Dat was een emotioneel weekend, hier op werkreis in Paraguay. Over de vergaderingen zelf volgt meer in mijn volgende blogs. Ik ben in ieder geval helemaal opgeladen voor een serie productieve weken!
-
15 Maart 2018 - 15:40
Hans Kampf:
hoi Daphne, prachtig verhaal! Ik kijk uit naar het vervolg. Heel veel succes en natuurlijk heel veel plezier! Hans -
15 Maart 2018 - 16:05
Lidewij:
Bedankt voor je verslag! Ik zie het voor me. Ga er maar niet wonen...je wordt hier gemist -
15 Maart 2018 - 16:45
Karin :
Mooi weer eens een waar ben je verhaal te lezen! Succes verder! -
16 Maart 2018 - 08:11
Marleen:
Lieve Daphne, wat een prachtig helder en beeldend verslag, fijn om te lezen!
En wat fantastisch dat je dit meemaakt, blijf genieten van al het moois, verrijkende ervaringen, veel succes! -
16 Maart 2018 - 08:27
Wouter Van Mil:
Wat een mooi verhaal Daphne.
Fijn dat je ook een plek hebt gezien waar je je op kon laden en aan kunt refereren. Maar dan gevoelsmatig. Een soort natuurlijk ankerplek. Dat wens ik overigens iedereen toe, dan zou de wereld er een stuk mooier op worden, iets minder ratio een veel meer wilde natuur! -
16 Maart 2018 - 09:56
Els:
Mooi hoe je het verschil tussen beide watervallen beschrijft en wat dat met jou doet. De impact van de bouw van zo'n dam!
Sta verder ook even bovenaan de waterval naast je en voel de dauwdruppels op m'n gezicht.... Super gaaf dat er ook van dit soort oplaadmomenten zijn gedurende je werkreis! -
16 Maart 2018 - 11:55
Bart:
Ik voelde me even jouw reisgezel! -
16 Maart 2018 - 22:23
YvonneW:
Lieve Daphne,
Wat geef je een mooie beschrijving van al dit natuurschoon. Ik kan me ahv de foto's voorstellingen dat je geraakt wordt. hoe nietig kun je dan zijn he/ liefs -
18 Maart 2018 - 15:25
Molleke:
lieve Daphne,
mooi verslag, de ratio spreekt, maar je groene hart houdt je in balans in dat prachtige land, waar keuzes worden gemaakt, waar je soms van schrikt, maar ze wel zal begrijpen. met vernieuwde energie en een vol hoofd keer je straks weer terug aan de Waal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
